Байтҳои кӯҳҳои оддӣ барои харита

Раҷабгул ва дастрасии велошартҳои арзон дар кӯҳ

Таърихи велошартҳои кӯҳӣ дар Тоҷикистон ба даврони аввалини рушд кардани сайёргон ва сайёҳон бармегардад. Тоҷикистон, бо манзараҳои зебо ва кӯҳҳои аълосифат, макони аъло барои таътил ва сафари табиӣ мебошад. Аммо на ҳама метавонанд велошаҳрҳои қадимӣ ва гаронбаҳо харанд. Ба ин муҳимияти дастрасии велошартҳои кӯҳӣ бо нархи муносиб, барои касоне, ки мехоҳанд бо падидаи табиат ошно шаванд, равнақи муҳим аст.

Велошартҳои кӯҳӣ дар Тоҷикистон танҳо барои касоне, ки мехоҳанд сафари калафаринро анҷом диҳанд, заминаи хуб медиҳанд. Вале табиатан, нархи онҳо низ метавонад як монеъ бошад. Ашёи аълосифат бо нархи баланд – на барои ҳама мувофиқ. Аз ин рӯ, фурӯши велошартҳои арзон метавонад як имконияти хуб барои сайёҳон ва дӯстдорони табиат бошад.

Велошартҳои арзон на танҳо дар Интернет, балки дар ширкатҳои маҳаллии фурӯши велосипед инчунин метавонанд пайдо шаванд. Сатҳи фурӯш дар мікти Европ шумо метавонад интизориҳоро интихоб накунанд. Ҳатто дар назарияти манзилҳои маҳаллӣ, ба шумо имкониятҳои дастрас ва бо нархҳои муфид диҳанд. Тамоми хурӯҷи фурӯшҳои маҳаллии велошартҳои арзон, акнун, бо нархҳое, ки дархост мекунанд, бояд қатар рафта шаванд.

Валей, аз он ки ба нархи арзон велошарти кӯҳӣ назар кунем, мо бояд албатта хусусият ва сифати он низдар назар гирем. Параметрҳои муҳими велошарти кӯҳӣ ин параметрҳо мебошанд қисмати чахо, уҳдадорӣ, намуди ҷузъҳо ва вазн. Сифати аливиш ва устувор лозим аст, зеро ин падида зидди монеаҳо ва метеорологӣ маслиҳат кардан наметавонад. Мошинҳои асосии уҳдадоруи шиша низ бояд зебо ва устувор бошанд.

Агар шумо барои душворҳо ва шохаҳои кӯҳи хос бо کیفیتи баланд вақт надоред, велошартҳои иқтисодӣ дар шумо метавонад мақсади беҳамто ва калафушиданро кӯмак кунад. Ифтихор надоред метавонед, пас каме дар фасли зимистон тақрибан ҷасади худро зинда нигоҳ доред.

Номгӯи зиёде дар бозор, на танҳо имкониятҳоро сохта наметавонад, балки ба шумо барои нигоҳдории вазъият ва омода будан барои сифати велошарти пешкаш мекунад. Шумо на танҳо велошарт харидорӣ мекунед, балки бо он мутобоқшавии табиат ва атрофи он, минбаъд ҳамсоягон, ва тамоми ҳолатҳои зебоии табиат дар Тоҷикистонро дониста метавонед.

Велошартҳои кӯҳӣ арзон, фоида ва дӯстдоштаи кӯҳиист. Бо ин ва иборат наомадан дар нархи баланд, шод воиз намоиш дода, имконият медиҳад, ки шумо вақти бо фараҳ ва ороиш дар табиат гузаронед. Чунин велошартҳо имкон медиҳанд, то ҳар одам бо шеросбонагии табиати аъло ва водии кӯҳӣ ба велосипедкории дилхоҳ шавӣ.